«Το γάλα είναι πιο φτηνό από το νερό». «Με 5 κιλά γάλα που πουλάει ο
παραγωγός, μετά βίας αγοράζει ένα παγωτό».
«Με 1 κιλό κρέας που πουλάει,
ίσα ίσα αγοράζει 1 σουβλάκι».
Και τον καιρό του εκβιασμού του
μεσάζοντα, «πουλά 15 κατσίκες για 100 ευρώ». «Σχεδόν 4 κιλά λάδι
χρειάζεται να πουλήσει ο ελαιοπαραγωγός για να αγοράσει 1 μπουκάλι λάδι
των 750 ml».
Τα έχετε ακούσει όλοι και ξέρετε ότι είναι αλήθεια. Όπως κι
ότι συνέχεια ακριβαίνουν οι ζωοτροφές, τα λιπάσματα, τα δίχτυα και την
ίδια στιγμή συνέχεια πέφτουν οι τιμές του γάλακτος, του κρέατος και του
λαδιού.
Αλλά οι περισσότεροι υποψήφιοι δήμαρχοι, σύμβουλοι,
περιφερειάρχες, αυτά δεν θα τα γράψουν στα προγράμματά τους, ούτε έστω
υποκριτικά. Θα τα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια και θα τυρβάζουν
περί ότι τους λέει η ΕΕ κι η φιλελεύθερη πολιτική τους σκέψη.
Γιατί
οι περισσότεροι από αυτούς, στηρίζουν την πολιτική της Ε.Ε. και των
κυβερνήσεων για συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια.
Στηρίζουν την «ελευθερία της αγοράς», δηλαδή τις πολυεθνικές, τους
βιομήχανους, τους μεσάζοντες.
Μιας αγοράς ελεύθερης στο να εγγυάται στο
Μπόμπολα το ποσό που θα εισπράξει από τα διόδια, αλλά δε μπορεί να
εγγυηθεί κατώτατη τιμή στο γάλα.
Στηρίζουν τις περίφημες «επενδύσεις»
των αρπακτικών που παίρνουν δωράκια από το κράτος, για να πλουτίζουν
κλέβοντας τον ιδρώτα των αγροτών.
Έχουν στις γραμμές τους αυτούς που
υλοποιούν το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και τις ιδιωτικοποιήσεις
(π.χ. σφαγείων), αλλά και αυτούς που ωφελούνται από αυτό. Μιλάνε (και
εγκαλούν) τον αγρότη για το … περιβάλλον, αυτοί που σχεδίασαν την
τοποθέτηση ανεμογεννητριών - τεράτων πάνω σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλλον.
Μηρυκάζουν τις καραμέλες της νέας τάξης για «επιχειρηματικότητα»,
«καινοτομία», «προσωπική ευθύνη του παραγωγού», «brand names» και πολλά …
«άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». «Ανεξάρτητοι» βέβαια λένε ότι είναι, για
να κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Άλλοι
πάλι «ανεξάρτητοι», λένε μόνο κάποια γενικά λόγια, γιατί όλο αυτό,
είναι υποτίθεται «έξω από τις αρμοδιότητες του Δήμου». Λες κι ο δήμος
είναι μόνο για να κάνει φιέστες και προεκλογικές ασφαλτοστρώσεις. Λες
και μπορεί ένας δήμαρχος να αδιαφορεί για τα επαγγελματικά βιοποριστικά
προβλήματα των δημοτών του. Λες και μπορεί ένας δήμαρχος να βλέπει τους
πολίτες του αγρότες να μη βγάζουν τα έξοδά τους, να καταστρέφονται, να
τα παρατάνε κι αυτός να λέει ... «οι θεσμοί κι οι αρμοδιότητες». Όλους
αυτούς, όσο και να τους ρωτάτε, ό,τι και να κάνετε, τη φράση «εγγυημένες
τιμές ασφαλείας για τον παραγωγό» δε θα την πάρετε από το στόμα τους.
Κι
υπάρχουν κι οι «Πελετίδηδες», που λένε «Δήμος είναι οι άνθρωποι που τον
αποτελούν». Που λένε «Καλός δήμος είναι αυτός που δεν έχει φτωχούς,
απλήρωτους, κακοπληρωμένους και άνεργους». Κι ότι ο δήμος πρέπει να
συμβάλει σ’ αυτό, ακόμα κι αν χρειαστεί να πάει κόντρα με το «νομικό
πλαίσιο» και τις «αρμοδιότητες», προκειμένου να στηρίξει τους δημότες
του και τον αγώνα τους.
Τι πρέπει και μπορεί να κάνει ο Δήμος κι η Περιφέρεια για τους Αγρότες;